Οι επικήδειοι λόγοι για τον αγαπημένο μας Άγγελο.

Αποχαιρετήσαμε σήμερα με βαθιά οδύνη τον Άγγελο Κ.

Τον επικήδειο λόγο  στην Εξόδιο Ακολουθία εκπροσωπώντας ως  πρόεδρος του 15μελούς τους /τις μαθητές/μαθήτριες  εκφώνησε ο  , μαθητής της γ΄ Γυμνασίου, Λουκάς Ρουνάκης:

Αγαπημένε μας συμμαθητή και φίλε, Άγγελε,

δύσκολη η μέρα αυτή για όλους εμάς, που σε αποχαιρετούμε. Νιώθουμε πως κλείνει σήμερα ένας κύκλος μαζί σου. Κι εμείς ,τα παιδιά του 12ου Γυμνασίου, βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας το χαμόγελό σου και σα ν’ ακούμε να ηχεί το γέλιο σου. Θυμόμαστε την αγάπη σου για όλους, το χιούμορ σου και είναι αυτές οι αναμνήσεις, που μας δίνουν δύναμη αυτή την ώρα. Ναι, αυτές οι αναμνήσεις, γιατί ζούμε με τη βεβαιότητα πως αυτό σου το γέλιο στη γη θα δυναμώσει εκεί, κοντά στον Πατέρα Θεό μας. Γιατί εμείς, όπως ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα πριν λίγο, «δε λυπόμαστε όπως λυπούνται οι άλλοι, που δεν έχουν ελπίδα…» Ελπίζουμε στην αιωνιότητα και αντέχουμε τον πόνο του θανάτου, γιατί πιστεύουμε στην Ανάσταση. Μέσα από τον πόνο και την οδύνη σταδιακά θα φανεί η ωφέλεια.

Οι τελευταίες σου μέρες στη γη ήταν δύσκολες, επίπονες για εσένα και τους δικούς σου. Με τον τρόπο αυτό εξαγιάστηκες. Ο θάνατος για τους ανθρώπους παραμένει ένα τραγικό γεγονός, που δεν το αποδέχονται, γιατί είναι κάτι έξω από τη φύση μας, αφού δεν πλαστήκαμε να πεθάνουμε. Και έρχεται ο Χριστός, γίνεται άνθρωπος και τα ανατρέπει όλα: νικάει τον χώρο, τον χρόνο και τον θάνατο κι έτσι μέσα στον χώρο της Εκκλησίας τα πάντα υπερβαίνονται. Στην εκκλησία δε μιλάμε για «νεκροταφεία», αλλά για «κοιμητήρια».

Από σήμερα, Άγγελε, ζεις αιώνια. «Κάθε αγωνιστής ή στεφανώνεται ή καταντροπιάζεται μετά τον αγώνα. Ποτέ ο αγωνοθέτης δεν βραβεύει τους αγωνιστές, όσο αγωνίζονται ακόμα. Αλλά περιμένει το τέλος του αγώνα και, μετά από εξέταση, προσφέρει στους νικητές τα βραβεία και τα στεφάνια. Έτσι και ο Θεός, όσο διαρκεί ο αγώνας στη ζωή αυτή, πάντα προσφέρει μια μερική βοήθεια • μετά τον θάνατο όμως, τους δίνει ακέραιο το μισθό». Με τη βεβαιότητα ότι ο Θεός έχει μια άλλη λογική, τελείως διαφορετική από την πεπερασμένη λογική των ανθρώπων, η σημερινή μας θλίψη συναντά τη χαρά της Ανάστασης. Αυτή η χαρά μάς οδηγεί να σε αποχαιρετήσουμε, φίλε μας καλέ, με τούτον τον χαιρετισμό: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ”

Τον επικήδειο λόγο εκπροσωπώντας τη Διεύθυνση και τον Σύλλογο Διδασκόντων εκφώνησε ο  καθηγητής του σχολείου μας, Στάθης Καράγιωργας:

Για τον άωρο χαμό ενός…  «Αγγέλου»

Είναι δύσκολο τούτη την ώρα να μιλήσω, Άγγελέ μου, για σένα! Δεν έρχονται στο μυαλό οι κατάλληλες λέξεις, γιατί το μυαλό αρνείται να δεχτεί το ανορθόδοξο του άωρου χαμού σου. Δεν βρίσκει λόγια ο δάσκαλος -που δουλεύει για το μέλλον των παιδιών του, για την ευτυχία και την προκοπή τους- να μιλήσει για το χαμό τους.  

Παράδοξο! Είναι δυνατόν να τελεστεί η Εξόδιος Ακολουθία ενός αγγέλου;    Γιατί έναν άγγελο αποχαιρετάμε σήμερα. Ένα όμορφο, χαμογελαστό, δοτικό κι ευγενικό παιδί! Ένα παιδί με απαράμιλλο ήθος, με καλοσύνη, ευγένεια και αγάπη! Άριστος μαθητής, πάντα πρόθυμος, φιλότιμος, μελετηρός κι εργατικός! Πιστός και καλός φίλος! Ένα παιδί με πάθος για τη ζωή, ένας αληθινό αγωνιστή της ζωής!   

Άγγελε, αφήνεις το σημάδι σου στην καρδιά και στο μυαλό καθενός από μας που είχαμε την τύχη να σε έχουμε μαθητή ή συμμαθητή. Είμαστε όλοι εδώ γύρω σου, δίπλα στην οικογένειά σου, οι φίλοι σου και οι δάσκαλοί σου με πένθος βαρύ,  με οδύνη βαθιά.

Γιατί… τώρα θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς το χαμόγελο που μας χάριζες πάντα απλόχερα, χωρίς την αγνή ψυχή, με την οποία στεκόσουν δίπλα στους φίλους και συμμαθητές σου, αλλά και σε μας τους καθηγητές σου.

Δε φυλακίζονται όμως οι αγαθές ψυχές σε αυτό τον φθαρτό και πεπερασμένο κόσμο, Άγγελέ μου, κι αυτό εσύ μας το δίδαξες! Ψυχές, σαν τη δική σου, πετάνε στην αιωνιότητα, καθάριες, αγνές, αθάνατες, προγευόμενες την μακαριότητα του Τριαδικού Θεού!

Καλό παράδεισο, παιδί μου!

13/02/2025